سخت ترین دوراهی، دوراهی

بین

فراموش کردن و انتظار است

گاهی کامل فراموش می کنی

و بعد می بینی که باید منتظر می ماندی

و گاهی آنقدر منتظر می مانی

تا وقتی می فهمی زودتر از اینها

باید فراموش می کردی

آنکس که میگفت دوستم دارد

عاشقی نبود که به شوق من آمده باشد

رهگذری بود که روی برگ های پاییزی راه میرفت

واین صدای:

خش خش برگ ها................

همان آوازی بود که من گمان میکردم میگوید:

دوستت دارم........

سیگارش را میگذارد زیر لبش و میگوید:

آتیش داری؟! جواب میدم: تــوی جیبم که نه…

تـــو”دلــــم“چرا…

بــه کــارت می آیــد؟؟

 قاصدک ! هان ، چه خبر آوردی ؟

از کجا وز که خبر آوردی ؟

خوش خبر باشی ، اما ،‌اما 

گرد بام و در من 

بی ثمر می گردی 

 توراحس میکنم هردم...

که با چشمان زیبایت مرا دیوانه ام کردی...

من از شوق تماشایت...

نگاه از تو نمیگیرم....

تو زیباتر نگاهم میکنی اینبار....

ولی...افسوس...این رویاست....

تمام آنچه حس کردم،تمام آنچه میدیدم....

تو با من مهربان بودی...

واین رویا چه زیبا بود....

ولی.... افسوس.... که رویا بود....

        نظر هم که میدونم میدین دیگه مرسی

  می گویند : سـاده نیست . . .

گذشتن از كسى كه گذشته هایت را ساخته

و آینده ات را ویران كـرده ...!!!

امـا من گذشتم . . .

من گذشتم من توانستم بگذرم من خواستم بگذرم

و من و فقط من بودم که گذشتم